De dag voor de wedstrijd kregen we, met medewerking van ons aller KNVB, toegang tot een ‘open' training, die beperkt toegankelijk was.
Het feit dat het ‘grote' Nederlands Elftal naar het ‘kleine' Indonesië kwam vonden de Indonesiërs dusdanig geweldig, dat zelfs de training een happening was. Als ware het de onthaal van de aanstaande wereldkampioenen (waarom ook niet ?), zo enthousiast werden alle bewegingen van, vooral, Robin van Persie, Arjen Robben en Wesley Sneijder begeleid door enorm gejoel, gejuich en geklap. Als Robin z'n hand op stak richting publiek gingen er meteen vijf meisjes van hun Indonesisch stokje. Bij wijze van spreken…..

Wij, als door de oranje wol geverfde, supporters zien zo'n training als een mooi uitje om te verzamelen en daarna een gezamenlijke plek te vinden voor het nuttigen van ‘enige consumpties'. En aangezien Jakarta een stevige ruk in de richting van moslimisering heeft gemaakt is het vinden van een serieus Bintangetje (ernstig familie van Heineken, gezien de rode ster midden op het etiket….) dan wel koel wijntje bepaald nog niet eenvoudig.
Dus werd het stadion al redelijk snel ingeruild voor een “soort van Engelse Pub”, de Eastern Promise. Nederlandse invloed, kan niet missen, met frikandel op de menukaart.
Midden in de nacht nog een goedbedoeld sms-je uit Nederland met de tussenstanden van Jong Oranje…. oja, er is een tijdverschil met Nederland….. mooie uitslag overigens !

 

 

Op wedstrijddag proberen we 's ochtends nog een stukje ‘echt' Jakarta mee te pakken door een stuk de oude stad in te lopen. Met namen als café Batavia realiseer je je wel weer dat ‘wij' hier een stuk geschiedenis hebben liggen. Prachtig stukje stad trouwens waar je in zóveel verkeer terecht komt dat de avondspits op vrijdagavond vanaf nu een rijtje auto's op koopavond in (pak ‘m beet) Hekendorp lijkt !
Plaatselijke taxi-busjes met schoolkinderen en markt bezoekende Jakartianen die nog een slaatje proberen te slaan uit deze meereizende wandelende schatkisten (want zo zien ze je soms) worden resoluut de wetten van het prijs onderhandelen bijgebracht en ook bij kraampjes moet je opletten dat ze afdingen niet verwarren met afzetten. Maar ach, geef ze eens ongelijk, je kunt het altijd proberen toch ?

De kaartjes, ons aangeboden door de KNVB, halen we met graagte op. Wel grappig om de security-check, standaard bij elk openbaar gebouw, hotel of kantoorgebouw, met detectiepoortjes, scanners en stoer kijkende uniformen, te zien twijfelen bij iemand die met oranje houten klompen door de beveiligingsstrook wil……
Vanaf het KNVB-optrekje (je zal er moeten poetsen !) met taxi's weer naar de Eastern Promise. Gerund door zo blijkt, een heuse Leienaar (‘ken je dat hoorrren dan ?”). Dáárom dus die frikandellen ! Hij meldt ons dat hij vlak bij het stadion nóg een kroeg heeft, genaamd De Beurs. Nou, dan moeten we daar maar naartoe, op loopafstand van het stadion is natuurlijk wel lekker.
Er worden wat taxi's geregeld en vervolgens worden we bij een enorm kantoorgebouw afgezet. Huh ? Blijkt het café onder dit complex te zitten ! Ja, dan kun je het dus niet vinden als je, zoals Jos pleegt te doen op zulke tripjes, een leuke kroeg zoekt voor voorafgaand aan de wedstrijd.
Dat van die Beurs is volgens mij trouwens Leids Briljant want, als we er op af lopen lees ik : the Burse !

Op tijd naar, men is het van de Prinsen gewoon, op tijd naar het stadion. Plekje zoeken, spandoekje ophangen, mensen kijken. Fotootje maken. Relaxed.
Verrassing is deze keer dat we ongenummerde plekken hebben en dus letterlijk een plekkie moeten zoeken in een al aardig vollopend stadion. Ouderwets, maar wel leuk !

Tijdens de warming-up (noem je dat ook zo bij 30 graden en een mega luchtvochtigheid ?) én bij het volkslied krijg ik kippenvel van zoveel enthousiasme. Niet alleen richting hun eigen elftal, maar óók voor het feit dat Oranje tegen hun wil voetballen. De dankbaarheid en bewondering spat er af. Indrukwekkend !

De wedstrijd ? We winnen met 0-3 en dat gaat eigenlijk op de automatische piloot, met goals van Siem de Jong (2x) en Arjen Robben. De rest is ‘history' en terug te lezen op de diverse voetbalsites. Het kwaliteitsverschil was té groot om me echt zorgen te maken. Een leuk en nuttig debuut van Toornstra viel me op.

Gezien de vlucht morgenochtend via Kuala Lumpur naar Beijing, maakten we het na de wedstrijd niet te laat in café de Beurs. Ondanks het feit dat er aan de rondjes Pitcher die de eigenaar gaf geen einde leek te komen. En….. bitterballen.

 

 

China

Zoals gezegd reisden wij de volgende dag al door naar de Chinese hoofdstad Beijing. Of is het nou toch Peking ? Daar aangekomen valt me vooral de soepele afhandeling af om het land in te komen. Goed, je hebt een prachtig visum in je paspoort geplakt zitten, maar het is toch een quasi-communistisch bolwerk met allerlei restricties die je in een intimiderend filmpje in het vliegtuig zijn medegedeeld. Nee hoor, “welcome to the People's Republic of China, welcome to Beijing” !
De volgende dag verkennen we - in de soms stromende regen - met z'n tweetje de Verboden Stad, het Plein van de Hemelse Vrede en de hutong (volkswijk) rondom ons hotel.
En dan eindigen we natuurlijk met….. Peking Eend ! De Lonely Planet wijst ons het restaurant en wij vallen met stokjes de voormalig gevederde vriend aan. Lekkel !

Omdat we een dag eerder zijn/waren dan ‘de rest' bezoeken wij de Chinese Muur / the Great Wall eerst met z'n tweetjes. Een imposant bouwwerk waar je je redelijk klein voelt, alhoewel hij ‘in het echie' minder breed is dan gedacht. Desondanks blijft het een prachtige ervaring er een keer overheen te hebben gelopen en gestaan.

's Avonds met zo'n beetje de hele groep opnieuw naar de ‘open' training, opnieuw met behulp van kaartjes via de KNVB. Waarvoor opnieuw dank. Goed werk Bart !
De training werd gestart met een soort generale repetitie voor de wedstrijd van morgen. Gevolg: voor het eerst in mijn supportersbestaan opent een training met achtereenvolgens de Fifa-tune (niet te verwarren met mijn mobiele telefoon !), het Wilhelmus én het Chinees volkslied. Inclusief vlaggen en twee teams gevormd door vervangers.

 

 

Op wedstrijddag, 11 juni dus, doen we eigenlijk niet veel. Met een paar naar het Plein van de Hemelse Vrede om wat fotootjes te schieten met de heer Mao op de achtergrond. Zijn mausoleum is gesloten (hij is zeker een dagje weg of zo?) dus moeten we het doen met zijn portret op het voorgebouw bij de Verboden Stad.
Tja, en als je dan met een moedverzamelende Chinees op de foto gaat, willen anderen dat ook en voor je het weet wil het halve plein met je vereeuwigd worden. Wat zouden die mensen thuis nou met zo'n groepje in oranje uitgedoste westerlingen doen ?

Nadat we de kaartjes bij de KNVB hebben opgehaald breekt een enorm noodweer los waarbij je je bijna afvraagt waar die kerel is die van alle diersoorten een mannetje en vrouwtje verzamelt ? En heel even vraag je je af of de wedstrijd wel door kan gaan…… dát zou wel een bizarre wending aan dit verslag geven ! Gelukkig besluit Ping Paulusma dat het aan het eind van de middag gewoon droog moet worden en luistert het KBMI daar ook naar.
Gevolg: we spoelen allemaal het afgesproken restaurant binnen om daar na het eten gewoon uit te lopen : goed gelegeld !

De wedstrijd dan. China – Nederland. Workersstadium Beijing. Lang niet uitverkocht, matige plekken. 0-2. 0-1 door een strafschop van Robin van Persie. Vervolgens een (later teruggezien) dieprode kaart voor een Chinees na een aanslag op De Guzman. Camacho is de bondscoach ? Ohhh, dan is het een keurig uitgevoerde oefenvorm…. Vervolgens hebben ‘we' optisch nog wel enige moeite met tien Chinezen, maar een
prachtige goal van Wesley Sneijder gooide de wedstrijd spreekwoordelijk in het slot.
Van bedanken van de meegereisde fans is na afloop geen sprake, deze keer mede vanwege onze plek in het stadion, schuin achter de goal. Toch jammer.
Alsof het zo afgesproken is (die Chinezen hebben al eerder het weer gemanipuleerd toch ?), begint het noodweer na de wedstrijd weer van voren af aan, dus volgt een vlucht buiten het stadion naar de dichtstbijzijnde ‘kroeg' waarbij we daardoor in een Belgisch (echt waar) café terecht komen die zijn beperkte assortiment biersoorten er in korte termijn door ziet gaan, inclusief een paar porties kaas….

 

 

De volgende dag had ons aller Jurgen een excursie georganiseerd en geregeld om met z'n allen (minus Jos & Kittie en Paul & Carolien vanwege andere reisschema's) naar the Great Wall, of te wel de Chinese Muur te gaan en daar ook gezamenlijk op een groepsfoto te worden vereeuwigd. Een, al bijna, traditie, bij ‘juweeltjes' op het gebied van uitwedstrijden.

Op drie plekken (Mutiany, Huanghaucheng en Bandaling) werd de Muur bezocht en werd menig kiekje geschoten. Bij Huanghaucheng werden de aanwezige Chinezen (je ziet ze echt óveral !) op een portie homemade vuurwerk getrakteerd. Waarbij ook aanstichter.. ehhh.. aansteker Marcel verrast werd door de ‘kracht' van de streng klappertjes….. Beng!
De terugrit vanaf Bandaling gebeurde op een manier waarop je in Nederland én je rijbewijs, én je auto én een weekje vrijheid kwijt zou zijn. Optimisten zouden zeggen: maar er gebeurde verder niks, niemand gewond, geen schade……. En dat is waar.

 

Edwin