Koninklijke HFC - Oud Oranje

0 - 4

Nieuwjaarswedstrijd 2 januari 2011 Koninklijke HFC – Oud-Internationals

Over Alex, de spoom, de champagnebar, Gio en……. Harry Mulisch.

Het zou een feestje zijn geworden. Zondag 2 januari 2011. De tiende ‘officieuze nieuwjaarsreceptie' van Oranjefans (voorheen De Echte Vrienden van Oranje). Voorwaar toch inmiddels een traditie te noemen. Niet in verhouding natuurlijk met de, ruim de honderd gepasseerde, traditie van de Koninklijke HFC zelf, maar toch…

Een van de mede-initiators, ons aller Alex, gooide de 27 e december, roet in het spreekwoordelijke eten (en drinken !) door er tussenuit te knijpen, we weten er allemaal alles van. “In de hemel is geen bier” ? (Johnny Hoes) Nou, ik kan u verzekeren, vanaf nu is daar geen sprake meer van, dat heeft hij meteen geregeld. En die Nespresso (what else ?)heeft hij er waarschijnlijk meteen uitgeflikkerd…

Zodoende was de sfeer dit keer tóch anders. Het is fijn om dan, met een groep hechte vrienden, bij elkaar te komen en je herinneringen, gevoelens en gedachten te delen. En om ook met elkaar, om elkaar en ook om of over Alex te lachen. Hij zou het niet anders gewenst hebben.

De Koninklijke HFC is, ook voor ons als Oranjefans, een warm bad (met een ijsmuts op, dat wel). We voelen ons er welkom, gewaardeerd en sluiten moeiteloos aan in het clubhuis, dat we ieder jaar zien veranderen (hierover later meer) in een feestlocatie.
De woorden van de Koninklijke in het, zo mag je toch wel noemen, condoleance register op onze site, zijn bijzonder gewaardeerd en bevestigen onze jarenlange band.

En zo stonden we, in behoorlijke getale opgekomen, dus op die 2 e januari met z'n allen (minus één…) langs de zijlijn, op de rechterpunt van het veld, wat inmiddels door ons als het ‘uitvak' wordt bestempeld. En ook daar is de vooruitgang gedurende de jaren goed zichtbaar. Een heuse drank- en eettent, plasbakken en één der toeters van de (meestal functionerende) geluidsinstallatie: eigenlijk ontbreken alleen de stewards nog….. houden zo !

De wedstrijd was, niet lullig bedoeld (en ongetwijfeld begrepen), deze keer bijzaak. Van horen zeggen is het 0 - 4 voor ‘ons' geworden, met goals van Mols (“mie-ga-el”), Van Hooijdonk (hij kan het nog altijd: prachtige krul) en Reuser. Ook vermeldenswaardig: het debuut van Giovanni van Bronckhorst, onze aanvoerder van het afgelopen WK en de voorbije succesvolle jaren. ‘Gio' viel bijzonder verdienstelijk in en kan moeiteloos mee in het tempo van de oud- (ja, ja ook ex-) internationals.

Nee, de indrukwekkendste momenten waren, voor ons dan natuurlijk, dit keer rondom het veld te beleven.
Het overlijden van Frans de Munck en de heer Weidema (lid van verdienste van de Koninklijke) betekende een minuut stilte voorafgaande aan de wedstrijd. En die gaf ons ‘mooi' de gelegenheid onze Alex te gedenken in diezelfde respectvolle minuut.
En als dan in diezelfde fase er een regenboog ontstaat boven de velden aan de Emauslaan bij een mooi lauw zonnetje ? Dan krijg je het zélfs bij een temperatuur rond het vriespunt, een beetje warm…… Alex zit waarschijnlijk samen met Harry Mulisch naar ons en de wedstrijd te kijken straks !

Vervolgens wordt er afgetrapt en haalt Bartje de benodigdheden tevoorschijn die uiteindelijk leiden tot een Spoom. Hét drankje waar we, tien jaar geleden in de Torenvalk, onze eerste gezamenlijke nieuwjaarsontmoeting mee vierden, op voorspraak van Alex, die dat beneden aan de bar aan het onwetende personeel uitlegde.
En, het moet gezegd, het samen proosten, waarbij menig blik en glas richting hemel gingen, was opnieuw een gedenkwaardig moment. Dank hiervoor aan Bartje.

Zoals gezegd, de wedstrijd is van een behoorlijk niveau, maar ontgaat de meerderheid van ons behoorlijk. Toch is het goed dat ‘we' met een overwinning het nieuwe jaar ingaan, dat geeft de Oranjeburger (niet te krijgen bij de McDonald's) moed. Voor een inhoudelijk verslag van de wedstrijd verwijzen we naar de diverse media zoals kranten, Teletekst en KNVB.nl .
Toch besloten wij, bij een geruststellende stand van 0-3 (de winst zat in de knip) de vertrouwde omgeving van het HFC clubhuis op te zoeken. Ook daar hebben wij ons eigen stekje, waar al heel wat anekdotes (erwtensoep, gratis tap, portret in de ere-gallerij) geboren zijn. Tot onze grote verbazing waren de dames van het muntjesverdeelpunt uit de hoek verdreven en was de bar opnieuw uitgebreid. Op zich zou dat niet zo erg zijn, maar die bar was ingericht als champagnebar ! Geen bier verkrijgbaar ! En ja, champagne is niet de eerste levensbehoefte van Oranjesupporters die, na hun helden te hebben toegejuicht, de intimiteit van het clubgebouw opzoeken…… dus, Koninklijke, als jullie deze prachtige traditie deze keer evalueren (onder het genot van een biertje of wijntje), maak de champagnebar weer bierbestendig en benoem hem, we zijn de moeilijkste niet, tot Oranje- of Oud-internationals bar. De heren achter de bar weten er inmiddels van…. bedankt !

Op een gegeven moment kwamen er, en dat verwacht je toch niet bij zo'n club (welk één decadentie !), vijf heuse frikadellen over de bar die dankbaar hun weg zochten naar de ‘een bodempje' zoekende aanwezigen. Ondergetekende kon nog net een deel wegkapen voordat de andere helft bij iemand anders terechtkwam. Hierna vloeide het gerstennat en de rode wijn weer liederlijk (soms té, maar dan kiep je de helft gewoon over je knie… heb je nog wat voor later). Het was eigenlijk gewoon erg gezellig.

Na afloop van ons memorabel samenzijn bij onze Royale gastheren werd op verschillende manieren koers gezet naar de binnenstad van Haarlem waar we in het onvolprezen maar al jaren met veel plezier en waardering bezochte café restaurant De Ark (probeer het eens: topvoedsel én topbediening !) een gezellig samenzijn hadden, met een hapje en een drankje (waarom ik hier de verkleinwoorden gebruik is me niet geheel duidelijk) tot laat in de avond.
Ook daar weer volop gelegenheid te proosten op hem en de diverse verhalen te vertellen als een soort voorschotje op dat, wat via Bartje tot stand gaat komen. (Doet allen mee !)

En zo wordt deze tiende keer tóch weer met een lach afgesloten, hij zou het niet anders gewild hebben…
Het is goed te weten dat je met een groep gelijkgestemden zoiets kunt doen. Zoiets te delen in goede en ‘slechte' verdrietige tijden. Daar ben je tenslotte échte Vrienden van Oranje voor, nietwaar ? Je weet dat je elkaar begrijpt en aan een half woord of gebaar genoeg hebt.

Ik wens u, en ieder die u lief is, een mooi, gezond en sportief 2011.

Getekend,

Edwin

Dit verslag is geschreven voor de uitvaart plechtigheid en het samenzijn daarna in café De Dorpsgek (puur toeval). Dit waren bijzonder memorabele bijeenkomsten die mijn slotwoorden in het bovenstaande verslag alleen maar bevestigden. Lieve Alex, rust zacht.