Kroatië - Nederland

Vriendschappelijk, 0-3

Split, 6 februari 2008
Stadion Poljud
(Foto's: Dave&Karin en Edwin&Simone)

“Zijn jullie nou zo slecht, of zijn wij……… ??”

“In een groen, groen, knollen-, knollenland, daar zaten twee haasjes…..”

Had ik van tevoren toch zo m'n reserves over Kroatië – Nederland: In 1998, bij de wedstrijd om de 3e plek op het WK, hadden de Kroatische supporters een - op mij – schier onuitwisbare negatieve indruk gemaakt. Het roodwit geblokte shirt stond voor mij jarenlang gelijk aan (te) nationalistisch en onuitstaanbaar gedrag waarbij ik, ik weet het, ik weet het, een heel volk generaliseerde.

Een bezoek aan Kroatië – Nederland in Split zou dus ook zéker vervelend worden. Kroatië, dat in november nog zo heroïsch de Engelsen op eigen (heilig) veld uit de eindronde van het EK had gestoten in één van de mooiste wedstrijden van de afgelopen paar jaar. (Alhoewel Luxemburg – Nederland ook bést gedenkwaardig was…….).

Een paar dagen Split en Zagreb hebben mijn beeld jegens Kroaten toch flink gewijzigd. Goed, het was dit keer vriendschappelijk, maar ze waardeerden wérkelijk onze aanwezigheid en onze gang naar het stadion, waarbij we door velen van hen werden toegeklapt en handen geschud, was hartverwarmend.

Op maandag bezochten we, met een klein groepje (Prinsen, Jan & Margreet en reisleider Jurgen) het nabij Split gelegen pittoreske Trogir. Een op de wereld erfgoedlijst van Unesco opgenomen dorpje dat de moeite van het bezoeken meer dan waard was. Ook Split zelf is een aanrader, ondanks dat je het snel allemaal gezien hebt en je al snel de meeste straatjes en kroegjes herkend. Maar ja, dat is niet echt een nadeel te noemen als je dorst hebt !

Ook in Split was het carnaval aan de gang en dus kon moeiteloos op dinsdag worden aangesloten. Eerst voor de kinderen, gevolgd door (u raadt het al) de volwassenen. Bijkomend voordeel voor de aanwezige Hollanders: de diverse cafeetjes en kroegen, normaal om 22.30 uur de deuren sluitend, hadden permissie om langer open te blijven zodat het tot (na) middernacht nog heel gezellig bleef….

Daar ook troffen we de verschillende bekenden en getrouwen die vanaf diverse luchthavens en treinstations, de meesten via Zagreb, tóch weer in Split waren geraakt.

Er waren zélfs mensen, uit privacy oogpunt noem ik geen namen, die al op zondag in een lokale gedichtenavond terecht waren gekomen en hun bijdrage leverden met het prachtige gedicht : “ In een groen, groen, groen, groen, knollen-, knollenland, daar zaten twee haasjes héél parmant…… etc. ” . En de Kroaten, wisten zij veel, vonden het prachtig !

De dag van de wedstrijd. Het was prachtig weer, een lekker zonnetje, terrasje pakken op de boulevard, wat wil een (toch al) verwend mens nog meer ? Op het terras nog even een diepte-interview met ons aller SBS6' Hans Kraay. We kregen een foto onder de neus gedrukt van Kees uit Flodder, waarin een aantal ook nog Tatjana herkenden. Met een snorrende camera erbij om het geheel spontaan op te kunnen nemen. Later op de dag volgde nog een interview met de Kroatische uitvoering van RTL, dus toen hadden we ons portie media-aandacht wel weer binnen !

Toen we onze kaartjes ophaalden bij Lloyd en Theo van de SCO in hotel Atrium bleek een lijst van slechts 60 namen het totale Oranjelegioen te zijn. Later in het stadion werd deze lijst nog teruggebracht naar totaal 44 supporters !

De carnaval thuis, het (nog) drukke programma voor 2008, wellicht de verwachtte kou, het lastig bereisbare Split ? Geen idee, de groep was klein.

Om die reden ook had de Kroatische bond waarschijnlijk besloten de Nederlanders “allemaal” bij elkaar te zetten, inclusief het bobo-deel. Gevolg: we zaten lange zijde, middellijn (1 e categorie in SCO- terminologie). Alleen een beetje (heel) hoog, maar ach, dan konden we mooi zien of Marco's nieuwe spelsysteem een beetje werkte. Toch ?

Aan het eind van de middag richting stadion. En, zoals al gemeld, dan loop je met een klein clubje in het oranje geklede getrouwen op een groot plein af, volgeladen met Kroatische supporters. Die zien ons komen en vervolgens loop je handengevend en “highfivend” tussen lachende en applaudisserende Kroaten door. Als ze erebogen hadden gehad dan hadden ze…… niet overdrijven, maar het was wél groots en hartverwarmend.

Met redelijk gemak kon ook het stadion van de plaatselijke trots Hajduk worden betreden. Wat opviel voor de wedstrijd was, nadat bij het voorstellen via de luidsprekers en het videoscherm, van de Nederlandse spelers, die stuk voor stuk werden uitgefloten, het portret en de naam van Marco van Basten verscheen en werd genoemd, het publiek spontaan applaudisseerde. Dat is ‘ie bij ons toch niet meer zo héél erg gewend ….? (helaas overigens).

De wedstrijd zelf dan. Oranje speelde dus in de nieuwe 4-2-3-1 opstelling en het leek erop of de spelers zich er prima bij voelden.

Nederland schotelde ons een hele behoorlijke pot voetbal voor, die veel hoop geeft voor de nabije toekomst. Met ook nog de afwezigheid van Seedorf, van Persie en ook Kuijt en van Nistelrooij gloort er weer enige hoop op “goed, attractief voetbal”.

Er werd lekker gecombineerd, geconcentreerd verdedigd en met name op het middenveld hadden we nét dat “mannetje meer”.

Dissonanten ? Babel lijkt zich steeds meer uit de ploeg te willen spelen met te nonchalante balaannames en passes.

En de Kroaten waren geen schim van hun optreden in november op Wembley. Maar ja, dat kan je ook als een verdienste van Oranje zien…..

Uitblinkers ? Nederland was een Team. Van der Sar straalde zelfvertrouwen en rust uit. Die bal achter z'n standbeen heen getrapt in de 2 e helft was bijna arrogant te noemen ! Sneijder én Van der Vaart waren oppermachtig en zelfs Huntelaar (ik ben geen fan) deed prima mee. Heijtinga buitte z'n huidige bloedvorm optimaal uit en scoorde fraai uit een voorzet van Sneijder. Huntelaar rondde eenvoudig en koel de voorzet van De Cler af (na wel heel opzichtig slecht verdedigen van de geroutineerde Kraotische verdediging) en na rust en vele wissels later maakte Vennegoor of Hesselink de 0-3 op aangeven van mede-invaller Affelay. Daarmee ging de wedstrijd definitief op slot.

Dat vond ook het Kroatische publiek : kennelijk werd met de 0-3 de nederlaag erkend want ook nu volgde een applaus van een groot deel van het stadion. Opnieuw een mooi moment van sportbeleving.

Na afloop moesten we – op vriendelijk doch dringend verzoek – even wachten in het stadion. Supporters van Hajduk Split en die uit Zagreb moesten ordentelijk worden gescheiden. Daarna konden wij onder politiebegeleiding ook naar buiten.

Die politie had niet goed afgesproken waar ze met dat clubje oranje naar toe moesten met als gevolg dat we een beetje van het kastje naar de Kroatische muur heen en weer werden gestuurd. Om uiteindelijk in de KNVB/OAD-bus mee te reizen (waarvoor natuurlijk dank !) naar het Atrium hotel in de buurt van het centrum. Met een escorte er voor en achter óók wel weer 's leuk. En sneller dan lopen….

Vanaf het KNVB-hotel zijn we teruggelopen naar het oude centrum, nog steeds onder begeleiding van enkele agenten, en werd er zelfs nog een open cafe gevonden waar we precies inpasten met z'n allen. Hier dus nog “wat” gedronken en nagepraat over deze geslaagde avond.

Oranje gaat met deze prachtige uitslag “Europa door” en gezien het vertoonde spel mag eindelijk weer eens positief vooruit worden gekeken.

Maar, daar zijn we natuurlijk Hollander voor, één zwaluw maakt nog geen (mooie) zomer.

Maar Kroatië – uit was wel een héél mooie ervaring. Dank daar ook voor aan alle mede - aanwezigen. “Walla” (fonetisch) zeggen de Kroaten dan.

(Eind) Volgende maand met z'n allen naar Wenen, de Oostenrijkse hoofdstad waar we op 29 juni nog een keer terug willen keren.

Gegroet,

Edwin
(Commentaar Bartje: het liefst nog minimaal 2 keer, Edwin.. En als we tweede in de poule worden nog 3 keer ook!)