In Memoriam

21 septem september 2015

Vandaag, zaterdag 26 september, vindt de besloten uitvaart van Jurjen van der Ploeg plaats. Afgelopen maandag gaf zijn lichaam definitief de strijd op.

Jurjen leerde ik zo rond 2004 kennen. Dat had natuurlijk alles te maken met onze bus, via René werd hij als lid geïntroduceerd in onze mooie vereniging, samen met zijn Natascha.

Een vriendelijke, innemende en krachtige man met persoonlijkheid, die overal en altijd klaar stond wanneer je hem nodig had. En dat deed hij op de Heerenveense manier, zo noemde ik het altijd: hartelijk, open en gemeend. Meerdere malen reisde ik richting Zutphen af, naar zijn bedrijf. Dan stond behalve de koffie en gevulde koeken of broodjes kroket ook de schoonmaakspullen klaar, of wat we dan ook nodig hadden om de bus weer eens rijklaar te maken. Samen hebben we nog heel wat meters gemaakt met de verfroller om hem weer een mooi kleurtje te geven. In de pauze vertelde hij dan graag hoe hij aan de overkant van de straat in het voorjaar het bouwland in de gaten hield, of boeren geen Kievitsnesten kapot maakten. Dan stoof hij er eigenhandig op af om zo'n boer op zijn lazer te geven, want Jurjen had ondertussen al lang stokken bij de nesten gezet.

En altijd dartelde Foppe, zijn kleine grote witte liefde om hem heen. Later kwam Abe daar ook nog bij.

Tijdens de toernooien in Duitsland, Zwitserland en Zuid-Afrika zaten we vervolgens geregeld even met zijn tweeën te genieten. Iedereen de bus uit, wij bleven nog even achter. “Zo.. even een welverdiend biertje drinken. Hier deden we het nou allemaal voor”.
Jurjen was niet zo van de voorgrond. Jurjen bleef liever in de bus op de achtergrond. Schort aan, achter de bar, biertje tappen voor de rest, een enkeling voor hemzelf. Dat was genieten.

Want dat kon hij, genieten. Van het voetbal, van de reisjes, van de bus, van zijn vrouw, van zijn honden, van zijn buurt waar hij woonde. Van Heerenveen, of een andere blauw witte club in het land. Van een biertje, een praatje, een vreemd land. Maar ook was hij meer dan duidelijk in zijn boodschap als iets nodig was om te zeggen. Een mening die ertoe deed, waar je naar luisterde. Wat is hij van groot belang voor onze bus geweest, wat heeft hij veel geregeld. Enorm.

Zijn eerste ziektebeeld was direct een hele pittige. Het deed hem telkens weer besluiten om dan maar niet naar Oranje te gaan, want ja.. de landen waar we in 2012 en 2014 heen gingen zouden nou niet de meest kwalitatief hoogstaande in de gezondheidszorg zijn. Daar kwam vervolgens die andere, vreselijke ziekte bij. Die hij eerst overwon, maar waar hij helaas het gevecht alsnog van verloor.

Jurjen is slechts 54 jaar oud geworden. Een prachtkerel is er niet meer.

Rust in vrede man.
Bartje