De busrit naar Salvador - het jongensboek verklaard

Okee okee, niet alle wegen zijn even goed meer. We rijden alweer rond de 1000 km op de BR-101, één van de twee hoofdaders tussen Salvador en Rio de Janeiro. Mmm.. laten we zeggen dat 80% in orde is? Dat wil zeggen: Het hobbelt niet al te erg. Inmiddels stoor ik me niet meer geregeld aan het getik van de bank achter me. Wat ik ook doe, zelfs ducked tape helpt net: hij trilt toch continue los. Wat dondert het.

Het jongensboek lijkt die prachtige mars straks in Salvador. Het jongensboek lijkt die duizenden mensen die straks achter de bus aan lopen, die ontelbare mensen langs de straat, de gezelligheid die dat met zich meebrengt, de pure Holland promotie. En laat ik duidelijk zijn, dat zijn wij met zijn allen, dat is zéker niet de bus alleen. Hillegaar niet. Dat is juist alles wat Oranje is: de fans, de fanzone, de mars, de sfeer, de gezelligheid, de gekte, de joligheid..
Het jongensboek lijkt dat moment van het oprijden van de Copacabana. Pers erbij, mooie foto's, aandacht.. Maar dat is maar een héél klein stukje jongensboek.Leuke bijkomstigheid, maar slechts een onderdeel.

Het jongensboek is juist die adembenemd spannende rit. Getril, geschud en gehoop dat alles heel blijft (nee dus! Zie later). Het is ook vandaag weer enkele keren even stuiteren, en even kijken of het aggregaat nog goed staat, de reserveband nog vast ligt en de koffers nog redelijk op zijn plek staan. Het jongensboek is dat Harm 's ochtends steevast koffie zet, bochtige wegen of niet, gehobbel of geen gehobbel. Het is Frans die na uren rijden en geregeld schaterend lachen lekker onder het gebrom van de motor achter op de bank ligt te slapen. Er staat een grijns op zijn gezicht, dus waar hij van droomt.. we kunnen er alleen maar naar gissen. Het jongensboek is Ico die een sigaretje draait en een verlate wuppie op de zoveelste tolpoort plakt, een vrolijke en verlegen lach achterlatend bij de talloze jonge dames in de tolpoortjes, beugelbekkie of niet.

Het jongensboek is Harry die van achter het stuur roept: "ja hoor, komt ie weer, vasthouden allemaal!" als we een bruggetje in de bergen over gaan. Standaard: alle bruggen: langzaam op en af rijden. De bruggen lieten de koffers, laptops en al wat dies meer zij wat los staat geregeld dansen in de bus. Een enkele keer een half metertje hoog. Het jongensboek is Aad die gezellig bij zijn maatje Harry voor de wacht in de bus houdt, rustig als hij is, hij bekijkt het allemaal kalm en geconcentrerd. Het jongensboek zijn de duizenden mensen die we onderweg passeren waarbij eerst de verbazing op de gezichten komt, en daarna de hemelsbrede glimlach: Onibus Laranja, Onibus Laranja! En we zwaaien hoor. Echt wel. Elke keer weer. Graag! Want wij zijn ook maar normale mensen, simpele Oranjefans.

Het jongensboek is Nico die heerlijk van de rit zit te genieten, om zich heen kijkt, in slaap dut, weer wakker schudt, een biertje pakt, gezellig gaat zitten kletsen en alles doet waar hij maar kan helpen. Het meidenboek is de twee dames die deze helse rit mee maken: Inge En Racquel, van Cobrazil. Wat zouden we zonder haar zijn zeg. En Inge die ondanks het geschud verwoede pogingen doet om dat mooie plaatje boven vast te leggen, ondertussen even lief glimlachend naar haar liefje kijkt en heerlijk mee doet met alles.

Het jongensboek is de adembenemende rit van vandaag. De eerste 3 uur lekker doorrijden, rechte wegen, plankgas. En daarna de bergen, vooral bij Itamaraju. Haarspeldbocht na haarspeldbocht, van boven weer naar beneden en weer terug, een kwartier plakken achter de zoveelste truck waarvan er geregeld een aantal zijn die flink langzamer dan ons rijden.

Het jongensboek is direct kijken of Oi weer in de lucht is als we bij een grote plaats rijden: hebben we wifi? Jaaaaaaaaaaa! Oh.. het is weer weg.. laat maar. Het is het regelen door Harm van de hotelkamers die onderweg uitstekend betaalbaar zijn: 4 sterren in de wat grotere plaatsen voor een prikke meestal. Nog geen 4 tientjes de man, we voelen ons de koning te rijk. De beste tot nu toe in Linhares, hotel Days Inn. Serieus, Oranjefans, ben je met de auto onderweg over de BR-101? Ga daar overnachten!

En het jongensboek is ook vroeg je bed uit, vroeg slapen, hard werken soms, schoonmaken, opruimen, nakijken, er alles voor over hebben om ons kindje maar op tijd daar te hebben waar we hem zo graag willen, zodat jullie allemaal er weer fijn achteraan kunnen lopen en dansen op de muziek: de oranje parade in Salvador. Of Sao Paolo of waar we nog gaan komen. Het jongensboek is pech onderweg zo snel mogelijk verhelpen want we willen zooooo graag op tijd voor de mars zijn..zoals op het moment van schrijven, een bevestingsband van de dieseltank heeft het vergeven.. dus onder de bus kruipen maar. Waar een spanband al niet goed voor is.. Allemaal voor die mooie mars, voor jullie allemaal.. Het jongensboek heeft het er allemaal voor over. Graag zelfs!

Dat is nou mijn jongensboek.
Het jongensboek van Henk van Beek .