In Memoriam

12 maart 2013

Tonnie Fukkink - Misschien wel de grootste Oranjefan

Vannacht is, in zijn slaap, één der grootste Oranjefans ooit overleden: Tonnie Fukkink.

Verderop in dit In Memoriam herdenken Jos en Kittie hem. Jos en Kittie kende hem als geen ander, en gingen regelmatig bij hem op bezoek, evenals Jurjen en Natascha, René en Jan en Margreet.
Maar ook Edwin en Simone voegen een bijzondere noot toe aan dit schrijven.

Elke Oranjefan behorend tot de vaste groep, zeker van weleer, kent Tonnie wel. Kan ook niet anders, want hij was er werkelijk altijd bij. Altijd, tot aan zijn beroerte..

Ik leerde Tonnie pas goed tijdens de vermaarde busrit naar Wit Rusland kennen, in 2003. De busrit naar Zhlobin was zwaar maar prachtig. Tonnie blonk daarin uit in mooie verhalen over al zijn belevenissen, maar ook vooral tijdens een bruiloft ter plaatse, waar hij de aandacht van de moeder van de bruid op zich wist te vestigen. Maar bovenal was Tonnie tijdens die reis spraakzaam, ik heb een paar fijne gesprekken met hem gehad. Daar is ook het contact blijven hangen wat hem uiteindelijk lid van onze mooie bus deed maken. Tonnie was lid vanaf het eerste uur, en heeft menigmaal helpen schuren, schilderen en schoonmaken.

Maar bovenal was Tonnie een stille genieter, die soms verrassend uit de hoek kon komen met rake opmerkingen, gezang en vertier. Vaak een man van weinig woorden, nog vaker een man van veel daden en altijd van gezelligheid.

Daden die zich vertaalden in één van de grootste Oranjefans ooit, die misschien wel de meeste wedstrijden van ons allemaal heeft gezien. 1974, 1978, Tonnie was erbij. Maar ook: Olympische spelen, Jong Oranje: Tonnie bezocht het allemaal. Waar Oranje was, of zijn favoriete club Ajax, daar was Tonnie.

Tot aan zijn beroerte, en dan met name de 2e beroerte. Dat betekende bijna het einde van Tonnie en Oranje. Bijna, want vorig jaar, in november 2012, ging hij nog éénmaal mee met de bus, één maal mee naar Oranje. Naar Nederland - Duitsland, een mooiere had hij niet uit kunnen zoeken. Tonnie genoot die dag met volle teugen, beperkt als hij was.

Een aantal Oranjefans bezocht hem met regelmaat, maar allen constateerden dat hij achteruit ging. Tot het droeve nieuws ons vandaag bereikte: Tonnie is in zijn slaap overleden, Tonnie is niet meer. Een Groots Oranjefans is heen gegaan.

Tonnie wordt gecremeerd op zaterdag 16 maart 2013 om 14.15 uur in het crematorium de Omarming; Voorsterallee 95; 7203 DN te Zutphen. Na afloop is er een borrel bij café de Dwaasheid; Vaaltstraat 8-10; 7201 DA te Zutphen.

Komt allen, dat verdient Tonnie.
Gegroet, Bartje

Tonnie, door de ogen van Jos en Kittie..

Voor de groep trouwe supporters was Tonnie een vaste verschijning. Je wist gewoon zeker dat hij er was. Kon niet missen. Vaak in gezelschap van Jan, Margreet en René. Niet de meest uitbundige maar altijd aanwezig. Oranje T-shirt, petje op, shaggie, glaasje bier en een glimlach.
Tonnie ging al naar het Nederlands elftal in, voor ons, het oertijdperk. Hij was ruim 20 toen de WK finale in Argentinië werd gespeeld maar Tonnie was er bij. Wij hebben Tonnie beter leren kennen in de bus naar Wit-Rusland. Dikke pret, bijna waren we hem kwijt aan een Wit Russische schoonmoeder toen we toevallig bij een bruiloft belandden.
We hebben ook een keer meegemaakt dat Tonnie riep “Ik ga niet naar de wedstrijd”, dat was in Praag toen hij een Ierse vrouw aan de haak had geslagen. Natuurlijk zat hij wel gewoon in het stadion. Zonder Ierse.
In 2006 werd Tonnie 50. Het was feest bij “de Bolle”. Hij was trots op het shirt dat hij van de KNVB kreeg waarop Tonnie 50 stond. Hij had toen al meer dan 300 wedstrijden bezocht. Kort daarna ging het voor de eerste keer mis. Hersenbloeding. Gelukkig herstelde hij daarvan redelijk maar hij miste toch de trip naar Azië.
Het hele WK in Zuid Afrika heeft Tonnie gelukkig nog mee kunnen maken. Wel is het jammer dat hij tussendoor nog moest reizen want het liefst bleef hij gewoon in de speelstad, Hij ging echt voor het voetbal en de gezelligheid.
De tweede hersenbloeding kreeg Tonnie in mei 2011. Dat was foute boel. Hij dacht nog wel naar Kharkiv te kunnen maar dat was echt onmogelijk. Dat viel hem heel zwaar.

In augustus 2012 hebben we Tonnie met een flinke groep supporters bezocht in zijn tweede huis “de Bolle”. Hij genoot daar erg van. Hij vertelde keer op keer hoe hij het Nederlands Elftal en zijn cluppie Ajax miste. De laatste wedstrijd die Tonnie in november bezocht was niet de mooiste maar hij genoot volop in the Old Bell en in “zijn” bus.
Toen we afgelopen zaterdag bij zijn kroeg kwamen stond zijn scootmobiel al in de regen. Tonnie was blij dat hij ons zag maar ook een beetje down. Die afhankelijkheid was niets voor hem. Toch werd het nog een gezellige middag met veel verhalen over het Nederlands elftal. We hadden alweer in de planning hem met een groepje te bezoeken. Helaas gebeurt dat nu wel erg snel.
De afgelopen jaren hebben we afscheid moeten nemen van een aantal oranjevrienden. Tonnie hoort daar nu ook bij. Bedankt voor de vriendschap en het plezier. Oh ja, hopelijk maken we ooit nog dat kampioenschap mee waar we met z'n allen al lang op wachten. Die is dan ook voor jou!

Jos en Kittie

Tonnie…..

Het is 16 mei 2011, 's avonds, we kijken tv en schrikken min of meer op van het geluid van de mobiel. Ik weet het precies want ik heb het sms-bericht in mijn mobieltje bewaard. Eigenlijk koester ik het korte berichtje vooral omdat we ‘m allebei heel bijzonder vonden én vinden.

Morgen is Simone jarig. Het berichtje luidt :

Tonnie feliciteerd Prinses Simone alvast met haar verjaardag morgen. (zusje getypt).

NB:
Wil je je bericht voor of over Tonnie kwijt? Dat kan hier in ons gastenboek.