EK2012

De terugreis: langs wegen en dalen.. en veel hobbels

De terugrit verloopt tot het moment van schrijven vrij vlekkeloos. Okee, her en der wat gehobbel, beter gezegd: flink gestuiter, maar snel gaat het!

Want, op het moment van schrijven koersen is het woensdag en we racen richting huis nabij Magdenburg, al ver over de Poolse grens. Jaja, in dat land waar we niet nu al doorheen willen... Gezellig aan een biertje, behalve Frans en Harry uiteraad. De laatste rijdt overigens uitstekend overigens, weer een gedreven en prima chauffeur erbij! Top Harry!

Maandag begon de dag rond 9 uur, ontbijt voor de laatste maal bij Rioni, bij Igor en een huilende Mastja, we gaan tenslotte weg.. ontroerend! Niet meer ontbijten bij mama op het sanatorium, gesticht, gekkenhuis of hoe u het ook noemen wilt. We hadden hillegaar geen zin meer om nog één keer in dat skitterde naar oud vet stinkende (of is het mama zelf..) onderkomen aan de oude kaas en oude ham te gaan zitten. Excusé voor mijn taalgebruik, er zijn echter West Friezen in de zaal. Afijn, leest u vooral het verslag van Kharkiv en Sanatorium Rocha..
Ondergetekende, Ico, Frans, Nico, Harry, Bas, Harm en Sjaakie vertokken richting KniB, richting Kiev. Even Sjaak en Bas afzetten, bij het hotel welteverstaan. Het deel kenmerkt zich door 150 km bar slechte wegen, alghoewel de heenweg erger was. Dit deel van de rijbaan is al veel meer gereed, en dat is fijn! Evengoed piept en kraakt het aan alle kanten.

We rijden dwars door de voormalige graanschuur van de Sovjetunie. Vele Ooievaars houden een oogje in het zeil, en we bereiken rustig maar vastberaden Kiev. Hadden we eigenlijk 2 weken later moeten zijn. Toch? Ach nee, met dit elftal zeker niet. Is geen team. Maar laat ik daar over ophouden. Hoe verder we richting Kiev komen, hoe beter het naar westerse maatstaven wordt: betere wegen, moderne gebouwen. We rijden door tot 50 km voorbij Kiev, en vinden daar een eco hotel met, met... fijn zachte bedden! Zachte matrassen! Schone handdoeken! Zalig! En een restaurant vlakbij met menu's speciaal voor Kozakken. Vast iets met veel vlees, vuur, bier en naakt servende vrouwen, we hebben het niet uitgeprobeerd..:

Nieuwe Ooievaars begroeten de dag, op weg naar de grens, op weg naar Krakow. Van te voren verder dan we dachten, het zit ons mee op deze laatste hete dag! 34 graden is de top uiteindelijk, het is ouderwets zweten in de bus. We halen vele voertuigen in. Huh, met 72? zult u denken. Ja met 72 km per huur! Okee okee, het zijn dan ook wel oude lories, fietsers, tractors of wat er voor doorgaat en paard en wagens. Maar toch! Velden met opkomende zonnebloemen omsingelen ons, het graan doet ook een goede poging.Weinig slechte wegen, dachten we.. totdat we in L'viv kwamen en de navigatie (of de stuurlui aan de wal) ons verkeerd stuurt. De ergste hobbels ooit, de tramrails ziet eruit alsof er mollengangen onder lopen. We maken de ergste stuiter ooit mee! Dwars over de weg licht een grote hobbel, inclusief schaduw van de zon, zo diep was hij! Helaas voor ons aan de verkeerde kant waardoor we hem niet opmerken. Klabam..De achterzitting heeft het nu helemaal begeven! De doos met koffie en snoepjes is op reis door onze bus, we blijven voor ons gevoel een half uur naveren..

Onderweg bereikt ons het nieuws dat de zichzelf beste Oranjesupporter noemende indiaan met zijn vrouw op een T-ford uit het oostblok tijdperk is gereden, net als wij aan een zakje total loss van autodrop zitten. Tsja. We hopen maar dat alles goed gaat en ze een fijn vliegticket terug hebben kunnen boeken! Wij gaan ondertussen richting grens, waar alles voorspoedig verloopt. Half uurtje en we zijn weg! Wij wel, we kwamen genoeg (on)gevallen tegen waar de afloop een stuk minder leuk leek. Dat ging overigens met ons ook maar net goed. 2 km voor de grens haalden 3 poolse vrachtwagens als idioten ons in. De laatste was verreweg de grootste idioot. Gewoon inhalen terwijl er een buitenbocht zonder zicht aankomt. En een tegenligger. Danzij deze personenauto die de bern inreed en wij die vol op de rem gingen zodat die idioot van een pool er nog tussenkon zijn we allemaal nog heel. Oh ja, bij de grens aangekomen moesten de polen nog een uurtje of 8 stilstaan (wij lekker niet). Een bus vol welgemeende en welverdiende middelvingers richting die verschrikkelijke idoot moeten hem hopelijk toch aan het denken gezet hebben.

Krakow is toneel van onze overnachting, uittgerust met lunchpakketje en verse koffie karren we de volgende ochtend door richting dat land waar we niet al zo vroeg door wilden rijden. De tol hoeven we niet te betalen (nee meneer, heus niet, we wisten éééécht niet dat we zo'n kastje moesten hebben, en de politie heeft het ons noooooit verteld), en in een beste regebui sluipen we bij de oosterburen naar binnen. Niet nadat we eerst in het laatste stukje Polen nog ee stukje snelweg met betonplaten uit de jaren 40-45 aan de andere kant zagen liggen, en nadat we een Duitse fotograaf tegenkwamen die 4 jaar geleden bij ons op de bus foto's in Interlaken heeft gemaakt. Zijn visitekaartje is daar het bewijs van, leuk! Hij maakt en passant nog leuke beelden van ons. Weer een Duitse vriend erbij, mooi!

We knappen wat klusjes op en houden wat water uit de bus.. we komen in nogal een beste bui. Blijkt ie toch nog te lekken! Ouderwets handdoekjes uitwringend hangen we een zelfgemaakt afwatersysteem op (bekertje eronder met ducktape), en we repareren de ruiterwisser professioneel (weer met ducktape, waar zouden we zijn zonder ducktape???). We halen ook nog de koppijnstang eruit (zat achterin, een regelmatige hoofdstoter, vandaar de koppijn).

We komen Wouter en Daina en de rest nog even tegen, waarna we richting hotel gaan en donderdag naar huis karren, vol gas door dat land.. vast weinig over te vertellen..

Heren van de crew, het was me weer aangenaam!

Was getikt, Bartje