Untitled Document

Gezellig met de Schotten
Het afscheid van Arjen
Belarus: bijna over en uit
3-1 tegen Bulgarije
Drama tegen Frankrijk
5-0 tegen Luxemburg
20 marssen De Bus
WK: DERDE!


  Untitled Document

EK2012

Kharkiv & Sanatorium Rocha: Oekraine - Oost

 

   

 

Kharkiv is een stad die langzaam ontwaakt uit haar oostblok verleden. Heel langzaam, getuige alle reacties van inwoners, getuige de aanblik van de stad. Echt verkend hebben we haar niet, maar we zijn er wel geregeld doorheen gereden natuurlijk.Rustig aan verschijnen er naast de geregeld prachtige oude gebouwen ook moderne, nieuwe complexen. Dat geldt nog lang niet overal voor de wegen trouwens.

Sommige stukken zijn al best goed te rijden, maar het overgrote deel in de stad is erg hobbelig, en dan heb je het nog niet over de tramrails gehad. Sommige stukken moet je echt stapvoets oversteken. Geeft niet, zolang je het maar in de gaten hebt.. en dat terwijl de grote ringwegen eigenlijk goed tot prima zijn. Maar sommige stukken zijn echt bar en boos, zeker met een oude bus als de onze. Één slachtoffer tot aan Kiev tot nu toe: een van de achterbanken is losgetrild. Ach, als dat alles is.. In Nederland wordt direct geklaagd als er in een stukje rails van de tram een hobbeltje van een cm zit. In Kharkiv beukt een tram zo over een heuveltje van 5 cm heen, geen probleem.

De Oranjecamping had een prima plek. Een paar kilometer buiten het centrum, aan een rivier op een schiereiland. Geen bestaande camping (zijn er niet of nauwelijks in de Oekraine), maar een dagrecreatiepark met prima voorzieningen. Op zijn oostbloks.

 

         
         

         

 

       
         
   

De laatste 3 foto's met dank aan Nico Komen en Ico Veenstra.

Na avond één hadden wij ons favoriete restaurant ontdekt: Rioni (www.rioni.hk.ua)! 24 uur per dag open, uitstekend eten en bijzonder fijne bediening. Het heeft ons een warme band met Igor en vooral Mastja opgelverd. Een plek vlakbij ons befaamde sanatorium Rocha, waarover zodadelijk meer. Een plek om even rustig te kunnen internetten, eten, drinken, voetballen kijken, helemaal goed. Zelfs Ico at er salade, en dat zegt wat. Nu Nico nog.. Mocht u er in de toekomst komen: probeer vooral het warme brood met kaas.. En kijk of de Nederlandse vlag er nog hangt!

Sanatrorium Rocha

Een prachtig aangelegd park op het eerste gezicht, met een aantal mooie verblijven erin. Totdat je wat beter gaat kijken.. Als eerste het park: ze steken er absoluut werk in om het mooi te krijgen. Maar het is ook vaak nét niet af, of helemaal niet af. Dat is het verhaal van heel dat deel van de Oekraine lijkt het wel. Veel is niet af, dan wel slordig aangelegd. Niets lijkt echt recht te staan, er staat geen rij met paaltjes in één lijn, het is vaak schots en scheef en daaardoor zo herkenbaar! Of het nu oud of nieuw is: niets is strak of netjes gebouwd lijkt het en dat is direct de charme van het geheel. het hoort erbij!

Rocha is een oud kuuroord voor met name ouderen, waar een aantal vrijwillgers zijn ingezet om de vele (nou ja..) EK2012 bezoekers te begeleiden. Oftewel: heel veel vertalen! Superhandig, en de dames die wij ontmoet hebben hielpen ons uitstekend. Het sanatorium wordt zoals gezegd langzaam aan opgeknapt. Vooralsnog lijkt dat alleen buiten te gebeuren. Wegen, parken, perkjes, alles lijkt een beurt te krijgen. Welliswaar niet altijd even recht en nog steeds hobbelig maar toch. Het knapt zienderogen op, zeker gezien de delen die nog verouderd zijn.
De gebouwen daarentegen zijn veelal oud, oostblok van binnen en buiten en vervallen, vochtig en vaak alleen daar waar t oog t ziet een soort van opgeknapt. Als je beter kijkt zie je veel schots en scheef, vervallen delen, behoorlijk oude meuk. Dat geldt zeker aan de binnenzijde, zie de foto's van NL - Denemarken.. Oude, harde bedden, muffe lucht, oude gordijnen, hygiene ver te zoeken en schoonmaken tijdens het verblijf? Wat is dat? Een beetje betonrot doen ze niet zo moeilijk over. Diverse balkonnetjes blinken nou niet echt uit qua veiligheid.. Veel kan ook wel een grote lik verf gebruiken. Maar ja, die gastvrijheid van de mensen.. prachtig!
Overigens worden in de omgeving van Rocha nogal wat grote huizen neergezet. Huizen met vaak twee gezichten: groot, ruim, grote tuin, en: hek eromheen en roestige stalen tralies of stalen luiken voor de ramen. Jammer.. ook wordt met electrischiteit wat minder zorgvuldig omgegaan als bij ons.
Iets anders wat opvalt is de rommel die overal lijkt te liggen. Het verschilt nog wel eens hoe je een foto neemt.. Maar langs de waterkant: overal ligt van alles in het water, en langs de wegen ligt veel rommel in de berm. Afval ophalen lijkt soms nauwlijks te gebeuren. Bij Rocha steken ze het zelf maar in de brand, met als gevolg dat je op een avond verrast wordt met een fijne brandlucht in je kamertje. Het verbranden gebeurt gewoon buiten, milieutechnisch enig verschillend met ons landje.
Ook de Oekraine brengt weer een andere flora en fauna met zich mee. Het is soms een verassing wat er opeens naast je kan zitten op een stenen muurtje.. Overigens keek de leeuw al een beetje treurig. Voorgevoel denk ik.

De beelden:

 

         
         
         
         
         
         
         
         
         
         
         
 

 

Blijft er nog één onderdeel over van Rocha: vertier!
En dat was er ook. Of het nu 's ochtends vroeg was bij mama van 72 en haar grote koffiemelkkannen, in een naar oud vet geurende sombere "diningroom", waar elke ochtend éénzelfde liedje werd gedraaid door dezelfde verkoopster van prularia (zeg maar rommel, en ze draaide Robert Miles met Children), of bij dezelfde mama in de "fanzone" waar tot diep in de nacht borreltes of op tiet geplakte dropjes te nuttigen waren, of gewoon relaxed aan het meertje met houten ligbankjes met BBQ op verzoek: het was er wel relaxed! En leuk. En voor Diana viel er ook veel te genieten! De laatste foto met dank aan Nico Komen, voor het goede opletten.. jammer dat je telelens er niet op had, Nico! Foto Mama & Frans: met dank aan Harm..

Al met al een bijzondere tijd in een typische oostblok omgeving, die langzaam naar het westen probeert op te schuiven. Met, ik zeg het nog maar eens, fantastische mensen.

Was getekend,

Bartje